Sunday, December 5, 2010
| மணம் கொண்ட மழலையிலும் முகம் சுளிப்பேன்; அப்பிக்கொண்டக் கறுப்பால்; அழுது அடம்பிடிப்பேன்; அன்னையிடம்! தோல் கொண்ட நிறத்தால் துவண்டு போகும் என் தோள்கள்; வெள்ளைத் தோலைக் கண்டு கொள்ளை போகும் மனம்; பொங்கி வரும் அழுகையைப் பொத்திக் கொள்வேன் தினம்! ஆறுதல் சொல்லி அன்னை அணைத்துக் கொண்டு கதைப்பாள்; அழகுச் செல்லம் நீதான் என்று ஆணியாய் மனதில் அடிப்பாள்! தாழ்வாய் போன மனப்பான்மையால்; தயங்கித் தயங்கியே செய்வேன்; வெள்ளைக் கூட்டம் என்றாள் வெறுத்து வெளியே செல்வேன்! கட்டிப்பிடிக்கும் உறவினர்களும் கறுப்பன் என்றே சொல்லி; சிரித்துக் கொண்டே என்னைச் கிள்ளி விட்டுச் செல்வர்; அழுது அழுது புலம்பிய நாட்கள்; ஆழமாய் மனதில் புதைந்ததால்; அடுத்த கட்ட முடிவாய் எதிர்த்து நிற்கத் துணிந்தேன்! எதிர்ப்பைத் தாங்கும் சக்தி எனக்கே என்று; முழங்கினேன்; மெலோனின் என்று புரியாத பாஷையால் விளக்கினேன்! கருமை கொண்டச் சிகையும்; வண்ணம் தீட்டும் மையும்; அழகு என்றே கூவினேன்; வாய்கொடுத்து வாங்கிக் கட்டியவர்களிடம் வார்த்தை ஜாலம் காட்டினேன்! எல்லாம் செய்து அம்மா காதில் ஒதினேன்; வெண்மை கொண்ட பெண்மையைத் தேடிப்பிடிக்கச் சொன்னேன்; அதிசயமாய் பார்த்த அன்னையிடம் வெள்ளைப் பற்களைக் காட்டினேன்! -யாசர் அரஃபாத் தமிழ் தாயகத்திற்காக: முஹமது ரியாஸ் |
__._,_.___
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Currently have 0 comments: